Natuurorganisaties, waaronder Het Groninger Landschap, hebben gezamenlijk gepleit voor het tracé ‘Eemshaven oost’ als voorkeursalternatief. In dat geval vermijdt de stroomkabel ondiepe delen van de Waddenzee en valt voor een groot deel samen met de vaargeul van de Noordzee naar de Eemshaven. Het Ministerie heeft dit tracé terzijde geschoven als te complex en te kostbaar. De werkzaamheden zouden kwetsbaar zijn voor weersomstandigheden en dit zou grote tijds- en financiële risico’s met zich meebrengen.

Opnieuw geven economische belangen de doorslag bij een afweging waar onvervangbare natuurwaarden op het spel staan. Eerder zagen we dit bij de aanleg van de 380kV hoogspanningslijn van de Eemshaven naar Vierverlaten dwars door weidevogelgebieden en waardevolle cultuurlandschappen. De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Ook nu worden de extra middelen die nodig zijn voor een goede inpassing, als extra kostenpost gezien en niet als onderdeel van de investering. Terwijl deze ‘meerkosten’ verwaarloosbaar zijn in verhouding tot de economische waarde van de stroomkabel.

Provincie Groningen speelt een belangrijke rol in de stroomvoorziening van Nederland. Op zich is daar niks mis mee, mits de bijbehorende infrastructuur uit oogpunt van natuur en landschap op zorgvuldige wijze wordt ingepast. Dat geldt in zijn algemeenheid, maar zeker voor ons belangrijkste natuurgebied, de Waddenzee. Na de plannen van waterschap Hunze & Aa’s voor windmolens op de zeedijk van de Eems-Dollard is het besluit van de minister van EZK een tweede bedreiging van Werelderfgoed Waddenzee in korte tijd. Als de overheden de bescherming van het waddengebied niet serieus nemen, lopen we serieus het risico dat UNESCO de status van Werelderfgoed zal intrekken.