De Eemshaven ontwikkelt zich in rap tempo als ‘stopcontact van Nederland’. Een deel van de elektriciteit wordt geproduceerd door drie energiecentrales, die helaas grotendeels op fossiele energie draaien. Daarnaast neemt het belang van de haven toe als aanlandingsplek voor stroom afkomstig van windparken op de Noordzee.
De grote vraag is nu op welke wijze deze stroom aan land wordt gebracht. TenneT heeft in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken de mogelijke tracé’s in beeld gebracht. De voorkeur gaat uit naar de variant ‘Eemshaven-West’, een tracé dat loopt over de oostpunt van Schiermonnikoog, dwars door de Waddenzee, en vervolgens over de vastelandskwelders van de Groninger waddenkust noordelijk van Pieterburen. Hier duikt het tracé onder de dijk door, de Linthorst-Homanpolder in en vervolgens binnendijks naar de Eemshaven.
Acht natuurorganisaties, waaronder Waddenvereniging, Natuurmonumenten en Het Groninger Landschap, hebben grote bezwaren tegen dit tracé vanwege de grote impact op onvervangbare natuurwaarden in Werelderfgoed Waddenzee, tevens Natura2000-gebied. De organisaties hebben minister Wiebes hierover een brief gestuurd. De organisaties onderkennen het grote belang van de ontwikkeling van windparken op zee, maar vinden dat de aanlanding van deze stroom plaats moet vinden op een manier die rekening houdt met natuur en landschap. Dat geldt in zijn algemeenheid voor economische ontwikkelingen, maar zeker in Werelderfgoed Waddenzee.
De voorkeur van de natuurorganisaties gaat uit naar de variant Eemshaven-Oost. Dit tracé volgt natuurlijke geulen en heeft minder impact en risico’s voor de natuur. Het tracé zou zodanig uitgevoerd moeten worden dat ook toekomstige windparken hier van gebruik kunnen maken. Het tracé is een technische uitdaging en ook duurder dan de variant Eemshaven-West, maar afgezet tegen de economische waarde van de stroomkabel en de status van Werelderfgoed Waddenzee zou dat geen enkel probleem moeten zijn.